door aandewaterkant

De bak verse potgrond en minizaadjes sla erin, staat ondertussen binnen. De serre blijkt alleen op te warmen overdag met de zon erop maar ’s nachts vriest het er evengoed binnen. Het zand in mijn zaaibak was helemaal bevroren. Het werk dat je kunt doen aan het einde van de zomer tot aan het begin van de lente is helemaal op. Alles staat in de startblokken voor een nieuw tuinseizoen.

Elke avond zit ik thuis met gloeiende wangen verweerd door de wind. Lange dagen buiten ongeacht de koude wind maakt dat de warmte ’s avonds als een gloed over me valt.

Het bovenstaande schreef ik bijna veertien dagen geleden. Al helemaal niet meer wetend wat ik eigenlijk wilde beginnen vertellen. De tijd glijdt niet meer maar raast de dagen door.

Vanmorgen was het weeral maandag. Ik schuif het brood, dat opbollend uit de vormen rijst, de oven in. Nadat ik vorige week verbrande wenkbrauw haren rook, ben ik wat voorzichtiger aan de verzengende oven. Een half uur later komt het aroma van versgebakken brood mee uit de schouw.

Ondertussen groeit er volop leven in de serre. Spinazie en radijzen laten hun eerste blaadjes zien. Nu ik op de boerderij een serre heb, verlang ik nog meer naar een serre in mijn eigen tuin. Die warmte terwijl het buiten nog wintert vind ik onbetaalbaar.

In onze tuin zijn de eerste lente tekenen eindelijk zichtbaar. Bieslook met fijne maar aromatische sprieten. Heerlijk op verse sla.

Na mijn kerstevaluatie op de academie ben ik vastbesloten het jaar tot een goed einde te brengen. Nog even door de drukte bijten, vastberaden.

Ook aftellen, naar Pasen. Dan vliegen we met een grote vogel naar Boedapest. Samen met de huisgenoot, zonen en vriendinnen. Een bont gezelschap.
Fijne dingesjes om naar uit te kijken. Ik hoop voor u hetzelfde.