Het is nog niet zo lang geleden dat ik die motivatiebrief schreef. Met de juist gekozen woorden om duidelijk te maken dat ik toe ben aan een nieuwe uitdaging binnen de instelling waar ik werk. Het heeft niet mogen baten ondanks een goed gelopen sollicitatie parcours.

Gisteren was ik op het werk de mails aan het overlopen alsook de vacatures.

Lees even mee:
Je maakt deel uit van de dagbesteding. In de boerderij geef je de bewoners de kans om deel te nemen aan alles wat zich op en rond de boerderij afspeelt. Jouw kerntaak is om de mogelijkheden die een boerderij biedt zo aanpassen dat onze bewoners uit verschillende doelgroepen er een zinvolle dagbesteding krijgen. Daarnaast heb je, samen met de tuindienst, een belangrijke rol in het beheer en verzorging van de dieren, het onderhoud van de serre en moestuin en alle omliggende gronden en weiden.

Vaak wandel ik met bewoners naar de boerderij. De lange oprijlaan met beukenbomen aan de kant, maken me rustig en ik voel het ook aan de persoon waarvan ik de rolstoel duw. Ik stap altijd binnen in de gigantische serre en geniet van de typische serre geur en sfeer. Vooral de zon die schijnt in het voor en najaar maken van die plek een bijzonderheid.

De vorige sollicitatie was een weloverwogen keuze. Ik zou mijn huidige leefgroep verlaten en ergens anders voor lange tijd starten.

Dit is anders. Deze functie is voor een jaar in te vullen. Twaalf maanden iets helemaal anders. Veel in de buitenlucht en in werkbroek.

Ik zou het willen roepen, neem mij!

Maar eerst schrijven om te motiveren en dan hopelijk mogen praten om te overtuigen. Best spannend.